Historia Szkoły Podstawowej im. Wincentego Witosa W Motyczu
Miejscem łączącym pokolenia jest szkoła. W budynku, który z wielkim zaangażowaniem i wysiłkiem wznosili dziadkowie, dziś uczą się wnuki. Ci, którzy nie tak dawno przekraczali próg szkoły z tornistrem na plecach, przyprowadzają tu swoje dzieci. Dzieło, które zostało rozpoczęte w latach dwudziestych ubiegłego stulecia kontynuują kolejne pokolenia. Szkoła stale jest rozbudowywana i modernizowana.
Pokolenia łączą jednak nie tylko mury. Więzi pokoleń to przede wszystkim więzi międzyludzkie. Jest wiele okazji, podczas których spotykają się starzy i młodzi mieszkańcy Motycza. Szczególnie chlubną tradycją jest organizowany w szkole od 2000 r. „Dzień Seniora” – spotkanie opłatkowe starszych mieszkańców Motycza.
- BUDOWA SZKOŁY
Szkoła podstawowa w Motyczu funkcjonowała już przed I wojną światową. Nauka odbywała się w wynajętych na wsi chatach. Sprawa budowy szkoły została poruszona na zebraniu rodziców zwołanym przez Zarząd Szkoły 29.09.1925 r. Uchwalono wówczas składkę w wysokości pół morgi oraz wybrano Komitet Budowy Szkoły, w skład którego weszli:
przewodniczący – Andrzej Nowak (kierownik szkoły), pełniący jednocześnie obowiązki sekretarza,
skarbnik – Antoni Maj
członkowie – Jan Rejmak, Maciej Tomasik, Jan Duda, Antoni Majczak, Jan Świtek, Michał Jakubczak, Aleksander Wójcik.
Decyzja o budowie szkoły ostatecznie zapadła w czerwcu 1928 r. na posiedzeniu Rady Gminy i Dozoru Szkolnego z udziałem p. Inspektora Szkolnego Bolesława Kaczorowskiego. Jako pierwsza w gminie miała być wybudowana szkoła w Motyczu ze względu na największą liczbę uczniów.
Toczono spory o miejsce budowy szkoły. Jedni chcieli, by budynek znajdował się w środku wsi, ale nie w środku obwodu szkolnego, inni pragnęli dobra szkoły. Ostatecznie przyjęto wersję drugą. Za to, że szkoła nie była budowana w środku wsi obwiniano m.in. kierownika szkoły, mówiono: „ Nowak sprzedał Motycz”.
Budowę budynku szkolnego rozpoczęto w 1929r. 29 sierpnia odbyła się Uroczystość Poświęcenia Kamienia Węgielnego. Wzięło w niej udział kilkaset osób: mieszkańcy parafii, uczniowie szkoły, Ochotnicza Straż Pożarna, przedstawiciele władz z Lublina. Aktu poświęcenia dokonał miejscowy proboszcz Jan Rzędowski.
Prace szybko postępują. Na czele Komitetu Budowy Szkoły staje ksiądz J. Rzędowski.
W czerwcu 1930 roku murarze rozpoczynają remont, następnie wykonywane są prace stolarskie. Brakuje jednak gotówki.
Kolejny rok szkolny rozpoczyna się co prawda w chatach chłopskich, jednak stan ten nie trwa długo. Już na początku października w budynku szkolnym zaczynają naukę klasy: I a, II a, III, IV, VI i VII. To, że oddziały te rozpoczęły naukę w nowej szkole jest częściowo zasługą dzieci. Uczniowie, pod opieką p. Nowaka i p. Tukendorfa pracują przy nasypywaniu ziemi pod podłogi. W kronice szkolnej znajdują się zapisy dotyczące przebiegu prac:
„Była to praca uciążliwa, a wykonać ją mieli ci mieszkańcy rejonu szkolnego, którzy nie mieli koni, a więc nie zwozili cegły, piasku, wapna itd. Wyznaczani przez sołtysów przychodzili, lecz od takich robotników zachowaj każdego Boże – wystarczy nadmienić, że to co oni robili w pięciu przez tydzień dzieci oddziałów starszych przy pomocy p. A. Nowaka i p. Tukendorfa robiły w przeciągu 3-5 godzin”.
Po feriach Bożego Narodzenia zostaje ukończona jeszcze jedna sala, do której sprowadza się klasa V. Wszystkie dzieci uczą się w szkole od ferii wielkanocnych 1931 r.
Ze względu na ogólny kryzys gospodarczy, w roku szkolnym 1931/32 nie prowadzono prac wykończeniowych.
Jesienią 1932r. została wykończona kancelaria szkolna, kolejna sala lekcyjna, zostały poprawione tynki, pomalowane wszystkie sale i korytarze. Następnie wykończone zostały klatka schodowa i mieszkanie służbowe dla kierownika szkoły.
Wiosną 1934r. zostało przygotowane boisko szkolne, do czego w znacznej mierze przyczynili się rodzice. Ponadto założono przy szkole ogródek kwiatowy i warzywny oraz zasadzono sad owocowy. W okresie wakacyjnym pomalowano okna i drzwi budynku szkolnego.
W 1937 r. wybudowano budynek gospodarczy, otynkowano budynek szkolny, wykonano szyld z napisem „Publiczna Szkoła Powszechna w Motyczu”.
Podczas okupacji niemieckiej pracę w szkole prowadzono prawie bez przerwy. Budynek szkolny na szczęście nigdy na dłuższy czas nie był zajęty przez wojsko. Po wojnie wymagał remontu. Został odnowiony i pomalowany w 1945r.
W maju 1950r. rozpoczęto budowę ogrodzenia terenu szkolnego. Uczniowie, w czynie pierwszomajowym wykopali dołki pod słupy ogrodzenia.
Po kilkudziesięciu latach nieprzerwanej eksploatacji budynek szkolny wymagał kapitalnego remontu i modernizacji. W 1976r. rozpoczęto przebudowę szkoły. Wymieniono podłogi, dawne, zniszczone piece zastąpiono centralnym ogrzewaniem, przebudowano również klatkę schodową. Na czas remontu zostały wynajęte pomieszczenia, w których odbywała się nauka.
Pod koniec lat siedemdziesiątych zaczęła się budowa nowego Domu Nauczyciela, którą ukończono w 1981r. W tym roku poprawiła się znacznie baza lokalowa szkoły. Uruchomiono nowa kuchnię szkolną i stołówkę. W następnym roku wygospodarowano oddzielne pomieszczenie na bibliotekę szkolną.
W 1998 r. otwarto, jako pierwszą w gminie, nowoczesną pracownię komputerową. W 2007 r. pracownia została zmodernizowana, szkoła otrzymała, z dotacji unijnych nowe komputery. Utworzone zostało również centrum multimedialne.
Nakłady finansowe na działalność szkoły wzrosły w roku 2000. Dzięki temu położono terakotę na parterze, wymieniono okna, odnowiono elewacje budynku.
Kolejną rozbudowę szkoły rozpoczęto w 2006r. Uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę sali gimnastycznej odbyło się 5 listopada. Aktu poświęcenia dokonał miejscowy proboszcz ks. Wincenty Cap, który jest również fundatorem kamienia węgielnego, przywiezionego z Ziemi Świętej. Aktu wmurowania dokonali: wojewoda lubelski Wojciech Żukowski, marszałek województwa lubelskiego Edward Wojtas, poseł na sejm Rzeczypospolitej Polskiej Jan Łopata, starosta Lubelski Paweł Pikula, proboszcz parafii p.w. Matki Bożej Anielskiej Wincenty Cap, przewodniczący rady gminy Andrzej Duda, wójt gminy Hieronim Gołofit, skarbnik gminy Bogumiła Żydek, dyrektor szkoły Jadwiga Młynarska, przewodnicząca SU Małgorzata Kowalczyk, przewodniczący Rady Rodziców Tomasz Raczyński.
Została wybudowana nowa część budynku, w której mieści się nowoczesna sala gimnastyczna z zapleczem sportowym, 3 sale lekcyjne, świetlica szkolna i środowiskowa, filia gminnej biblioteki publicznej.
KADRA PEDAGOGICZNA
Na początku roku szkolnego 1925/26 w szkole pracuje tylko jedna nauczycielka p. Wiesława Wisłocka, pełniąca również obowiązki kierownika szkoły. Stan ten szybko się zmienia. Po interwencji mieszkańców u p. Inspektora Bolesława Kaczorowskiego 15.09.1925 r. do Motycza przybywają nowi nauczyciele. Pan Andrzej Nowak, który zostaje kierownikiem szkoły i p. A. Nowakowa. W następnym roku pracę w Motyczu rozpoczyna p. Julia Mękarska.
W 1931 r. p. A. Nowak na własną prośbę zostaje zwolniony, obowiązki kierownika szkoły zaczyna pełnić Władysław Tukendorf. W tym samym roku rozpoczyna pracę p. Zofia Tukendorfowa.
Od 1932 r. kierownikiem szkoły jest p. Aleksander Suprynowski, który został przeniesiony do Motycza po odejściu państwa Nowaków. Do tutejszej szkoły zamianowano również p. Eugenię Rachwalską. Następnie przeniesieni zostają p. Zofia i Władysław Tukendorfowie, a na ich miejsce przychodzą p. Mieczysław Kochoń i Henryk Gadaj, na miejsce którego od 1935r. przeniesiony został Stefan Góralski.
W czasie wojny i okupacji następują liczne zmiany personelu. Z dniem 1 września 1940 r. z dawnego grona pozostaje jedynie p. Julia Mękarska. Następnie pracę w szkole w Motyczu powierzono p. Marii Łukasiewiczowej i Józefie Boruckiej. Kierownictwo szkoły objął Józef Mucha. Osoby te pracowały w najcięższym okresie przez 4 lata, zgodnym i dużym wysiłkiem podnosiły jej poziom.
Rok szkolny 1945/46 to rok ogromnych zmian w szkole. Nauczycielki Maria Łukasiewiczowa i Józefa Borucka przeniosły się do Lublina. Na ich miejsce przybyła Julia Brzuchacz. Przez trzy miesiące uczył w Motyczu p. Józef Oszywa. Chwilowo uczyła p. Lidia Cyankiewicz. Od września do lutego były okresy, ze uczyło 6, 5, 4, a w końcu 2 nauczycielki: J. Mękarska i J. Brzuchacz. W marcu przybywa p. Maria Kozak i p. Irena Rodziewicz oraz p. Helena Krzeszowska i Stanisław Matyjasek, któremu powierzono obowiązki kierownika szkoły. Pracuje więc w Motyczu 6 nauczycieli i jak dawniej ks. Jan Rzędowski, który uczy religii.
Duży odpływ nauczycieli na zachód spowodował chwilowo dezorganizację pracy w tutejszej szkole. Ale jeszcze we wrześniu przybywa p. Bolesława Domaniowa, następnie p. Bronisława Głouszkowska. Z powodu nieodpowiednich warunków mieszkaniowych p. Domaniowa odchodzi, a na jej miejsce przybywa p. Franciszek Głouszek.
W roku 1947/48 pracują p. Eleonora Pelcer, p. Kazimiera Lewandowska, p. Kanior i p. Wanda Kaniorowa, która w 1948 r. założyła Zespół Pieśni i Tańca „Lublin”, jeden z pierwszych zespołów folklorystycznych po II wojnie światowej na terenie Polski.
W szkole w Motyczu pracują nauczyciele-społecznicy. Do ich grona zalicza się między innymi p. Wanda Kaniorowa. Założyła ona w tutejszej szkole zespół tańca ludowego, prowadziła zajęcia, podczas których rozbudzała w uczniach zainteresowania folklorem. Dużo czasu na prace z młodzieżą poświęcała również p. Irena Rodziewiczowa, która prowadziła chór szkolny i pozaszkolny. W tym czasie szkoła była rozśpiewana i roztańczona.
W następnym roku kierownictwo szkoły obejmuje p. Mikołaj Szajner. Przychodzą ponadto dwie nauczycielki – p. Barbara Łabarewicz i Genowefa Chmiel. Przyczyną częstych zmian kadrowych jest to, że mieszkańcy Motycza nie posiadają mieszkań dla nauczycieli, nawet tych samotnych. W roku szkolnym 1949/50 uczy, oprócz wymienionych wyżej nauczycieli, również p. Genowefa Szajnerowa. W następnym roku przybywają Maria Makowska, Zofia Szymańska i Antoni Kalinowski.
W latach pięćdziesiątych w Motyczu pracują: Alina Kruk, Paulina Zalewska, Franciszka Stankiewicz, Jadwiga Chasikowska, Zofia Rudzka, Waldemar Struk, Kazimiera Nakonieczna, Maria Wożniak, Wiesława Napora, Leokadia Zawitkowska, Krystyna Cieślik.
Następnie kierownikiem szkoły zostaje p. Julia Głowiak. W tym czasie w szkole w Motyczu pracują: Maria Malec, Zofia Jemielniak, Zofia Palak, Helena Kapczuk, Stanisława Marczewska, Czesław Marczewski, Zofia Niewęgłowska, Roman Niewęgłowski, Krystyna Tomasik, Janusz Gajowniczek, Stateczna Anna, Halina Ćwiczeń, Regina Górecka, Krystyna Jeżowska, Elżbieta Koślak, Stanisław Włodarczyk, Jadwiga Młynarska, Aleksandra Giza. Albina Kozanecka, Zofia Łakota, Krystyna Kliczka, Wanda Skupińska, Janusz Dudek, Irena Kołodziejczyk, Bożena Piotrowska.
Warunki mieszkaniowe są coraz lepsze, zostaje wybudowany Dom Nauczyciela, rozwija się komunikacja. Sprawia to, że zmiany kadrowe są coraz mniejsze, wielu nauczycieli na długie lata wiąże się z Motyczem. Nauczycielem najdłużej pracującym w szkole w Motyczu jest p. Jadwiga Młynarska, obecny dyrektor szkoły (zatrudniona w 1972 r., pracuje do dziś).
W roku 1979 dyrektorem szkoły zostaje Zbigniew Samołyk, następnie Krystyna Tomasik, później Marta Jurałomska.
Oprócz wyżej wymienionych nauczycieli w Motyczu pracowali: Krystyna Nastaj, Mariola Wójcik, Bożena Sady, Beata Pioś, Aleksandra Majczak, Irena Kołodziejczyk, Barbara Zamojska, Jan Kitaszewski, ks. Józef Dmochowski, Lidia Słapek, Jadwiga Żelazko, Lucyna Flasińska, Katarzyna Dawiec, Iwona Pluta. Nie sposób wymienić wszystkich nauczycieli zatrudnionych w tutejszej szkole od początków jej istnienia.
Obecnie w szkole w Motyczu pracują: Jadwiga Młynarska – dyrektor szkoły, Bożena Zbiciak – zastępca dyrektora, Irena Śliwińska, Danuta Banaszek ,Anna Wiśniewska , Barbara Bukryj, Katarzyna Karbowniczek, Katarzyna Prokopowicz, Violetta Pieczykolan, Irena Woźniak, Małgorzata Jaroszyńska, Elżbieta Kamińska, Ludmiła Sołowko, Andrzej Cywiński i Krzysztof Tarczyński.
- UCZNIOWIE
We wrześniu 1925 r., po interwencji p. Franciszka Radzika i Antoniego Misztala u władz oświatowych, w szkole w Motyczu uczy się 178 uczniów w 5 oddziałach. Obwód szkolny tworzą: Motycz Wieś, Motycz Folwark i Skubicha.
W następnym roku obwód zostaje powiększony. Pismem z 2.09.1926 r. Dozór Szkolny gminy Konopnica zawiadamia zarząd szkoły w Motyczu, ze kolonia Józefin, gdzie dotąd istniała szkoła jednoklasowa, została przyłączona do tutejszego rejonu szkolnego. Jednak dzieci z Józefina nie zgłaszają się do tutejszej szkoły. W 1926r. stopień organizacyjny szkoły to szkoła 4 – klasowa, zapisanych uczniów 245, oddziałów – 5.
W styczniu 1927 r. p. Inspektor komasuje szkołę jednoklasową w Sporniaku z Motyczem wsią. Rejon szkolny znacznie się powiększa. Tworzą go: Motycz Wieś, Motycz folwark, Skubicha, Motycz Kolonia, Motycz Leśny, Sporniak Motycki, Sporniak Radawiecki, Sporniak Wieś.
1.09.1927 r. naukę w szkole podstawowej w Motyczu rozpoczyna 270 uczniów w sześciu oddziałach. W 1931 r. uczy się 280 uczniów, szkoła jest 5 – klasowa.
Z początkiem roku szkolnego 1933/34 następuje reorganizacja Inspektoratów Szkolnych. Utworzone zostają obwody szkolne, skupiające przeważnie po kilka powiatów. Do obwodu lubelskiego należą powiaty: lubelski, lubartowski i janowski. W związku z wejściem w życie szkolnej nowej ustawy ustrojowej szkoła w Motyczu, licząca 304 uczniów, posiada organizację szkoły 6 – cio klasowej, liczy 7 oddziałów.
W czasie wojny i okupacji wielu uczniów nie uczęszcza do szkoły. Głównie w pierwszych latach wojny. Nie zgłaszają się do szkoły przeważnie uczniowie zapisani do I klasy. Jednak przez cały czas utrzymywano organizację szkoły o 7 klasach.
W 1945 r. szkoła liczy 324 uczniów. W 1951 r. do szkoły uczęszczało 270 uczniów. Od 1966 r. w ramach reformy systemu oświaty wprowadzono naukę w klasie VIII. Od 1999 r. szkoła podstawowa to szkoła sześcioletnia.
Obecnie szkoła liczy 142 uczniów, łącznie z oddziałem przedszkolnym pięciolatków.
W okresie międzywojennym większość uczniów kończyła naukę na szkole podstawowej. W 1931 r. świadectwa ukończenia szkoły otrzymało 9 uczniów. Jeden z chłopców zdał do Seminarium Męskiego w Lublinie, jedna z dziewcząt do kl. VII Szkoły Ćwiczeń w Lublinie. Pięciu uczniów złożyło podania do Szkoły Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy, ale żaden z nich nie został przyjęty. Powodem był brak miejsc. Sytuacja ta smuci kierownika szkoły Andrzeja Nowaka, który w kronice szkolnej pisze:
„Uważam, że byłoby rzeczą nader pożyteczną, gdyby szkoły zawodowe miały pewną ilość miejsc bezpłatnych, z których korzystaliby uczniowie zdolni i chętni do pracy, a nieposiadający środków materialnych.”
Z czasem jednak to się zmienia, coraz więcej uczniów podejmuje dalszą naukę. Szkoła szczyci się tym, że jej absolwenci kontynuują naukę w szkołach średnich, a następnie na wyższych uczelniach.
Znani absolwenci szkoły podstawowej w Motyczu : prof. Stanisław Leon Kowalczyk, prof. Czesław Tarkowski, dr hab. Krzysztof Kowalczyk, prof. Zygmunt Zalewski, ks. prof. Henryk Misztal, Czesław Maj, poeta ludowy, Jan Łopata, poseł na Sejm, Andrzej Duda, przewodniczący Rady Gminy.
W szkole w Motyczu panuje serdeczna i miła atmosfera. Uczniowie są emocjonalnie związani z nauczycielami. Po opuszczeniu murów szkoły, szybko zaczynają tęsknić. Chętnie odwiedzają swoją podstawówkę, spotykają się z nauczycielami, wychowawcami, młodszymi kolegami. Wspominają miłe chwile spędzone w murach tej szkoły.
Mają miejsce również spotkania po latach. 16 lutego 2003 r. odbył się Jubileusz 80 urodzin Czesława Maja, absolwenta tutejszej szkoły, połączony z promocją jego książki „Utkane z pamięci – Motyckie wspomnienia i opowieści”. Podczas uroczystości dostojny jubilat prezentował swój dorobek artystyczny. Występowało również młode pokolenie. Uczniowie śpiewali piękne pieśni, recytowali wiersze autorstwa Czesława Maja. Uroczystość uświetnił występ Dziecięcej Orkiestry Dętej.
- ŻYCIE SZKOŁY
W początkowych latach istnienia szkoły nauczano w klasie I i II religii, języka polskiego, rachunków z geometrią, śpiewu, ponadto były rysunki, roboty ręczne, ćwiczenia cielesne i roboty kobiece (dla dziewcząt). W klasach III – VI oprócz wyżej wymienionych obowiązywały: przyroda, a mianowicie przyroda żywa, geografia i nauka o Polsce współczesnej oraz historia.
Normalny rozwój i pracę szkoły przerwał wybuch II wojny światowej. Władze niemieckie nie wykazywały początkowo żadnego pozornie zainteresowania polskim szkolnictwem. Nie było wprawdzie Kuratorium, gdyż pracownicy, po zajęciu biur przez wojsko rozeszli się, ale został Inspektorat szkolny. Powstała przy tzw. Dystrykcie (Gubernatorstwie) władza szkolna II instancji coraz bardziej ograniczała kompetencje Inspektora szkolnego, wreszcie zabroniła mu zwiedzania szkół, a po kilku miesiącach zamianowała radcę szkolnego Niemca Artura Hanemanna. Do najważniejszych rozporządzeń nowej władzy szkolnej należą: usunięcie z programu nauki historii i geografii, usunięcie ze szkół godeł państwowych i portretów, nakaz oddania wszystkich podręczników polskich i książek z biblioteki nauczycielskiej i uczniowskiej, oddania map, obrazów, pieczęci szkolnych. Nauka miała się odbywać bez podręczników i pomocy naukowych. Zabroniono po modlitwie szkolnej słów „Mario, Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”. Zredukowano liczbę nauczycieli. Ponadto nauczycieli obarczano mnóstwem prac dodatkowych. Zaprowadzono przymusowe S.K.O., przymusową prenumeratę trójjęzycznego dziennika urzędowego szkolnego. Wycofano podręczniki do języka polskiego i przyrody.
W piątym roku wojny władza szkolna III instancji zaczęła przejawiać większą działalność. Wydała nowe programy, nowe zasady organizacji szkół, uzależniające stopień organizacyjny szkoły od liczby nauczycieli.
W szkole podstawowej w Motyczu przez cały czas trwania okupacji niemieckiej starano się realizować dawny, polski program nauki. Organizacji, przewidzianej nowym programem wydanym przez władze niemieckie, nie wprowadzono. Przechowywano w ukryciu godła państwowe, mapy, obrazy i większą część biblioteki uczniowskiej. W czwartym i piątym roku wojny w szkole w Motyczu odbywa się tajne nauczanie języka polskiego, historii i geografii.
W pierwszych latach powojennych nauka odbywa się według programu przedwojennego.
W okresie późniejszym w klasie I oceniano ogólnie postępy uczniów w nauce i sprawowaniu, w klasie II i III uczono języka polskiego, wiadomości o przyrodzie, matematyki, odbywały się zajęcia praktyczno-techniczne, wychowanie plastyczne, muzyczne i fizyczne. W klasach starszych oprócz tego wprowadzono historię, wychowanie obywatelskie, język rosyjski, biologię, geografię, fizykę i chemię.
Od 1999r. gdy szkoła podstawowa jest szkołą sześcioklasową w klasach I-III odbywa się kształcenie zintegrowane, w klasach IV – VI obowiązkowe są następujące przedmioty: język polski, historia i społeczeństwo, język angielski, matematyka, przyroda, muzyka, plastyka, technika, informatyka i wychowanie fizyczne. Ponadto w szkole odbywają się lekcje religii.
Życie szkoły to nie tylko nauka. W kalendarz roku szkolnego wpisuje się wiele świąt i uroczystości.
Okres międzywojenny to czas, w którym szczególnie uroczyście obchodzono rocznice narodowe. Nauczyciele wychowywali młodzież w duchu patriotycznym. Dużą wagę przywiązywano do przygotowania obchodów, bardzo ważnego dla wszystkich Polaków, Święta Niepodległości. 11 listopada odbywało się nabożeństwo, następnie w szkole były przemówienia, śpiew, deklamacje i inscenizacje. Niemniej uroczyście obchodzono rocznice uchwalenia Konstytucji 3 – go Maja. W 1930 r. , 29 listopada odbyły się obchody 100 rocznicy powstania listopadowego.
Życie szkoły związane było również z bieżącymi wydarzeniami politycznymi. Szczególnie uroczyście obchodzono wówczas imieniny marszałka Józefa Piłsudskiego. W szkole w Motyczu, podobnie jak w większości szkół polskich, z tej okazji odbywały się pogadanki, akademie, w których czynny udział brali uczniowie.
25.VI. 1927 r. Dozór Szkolny wyznaczył w szkole podstawowej w Motyczu popis. Na program popisu złożyły się: śpiew, deklamacje, przedstawienie, wystawa robót szkolnych.
28.VI.1927 r. odbyło się zakończenie roku szkolnego połączone z uroczystością związaną ze sprowadzeniem zwłok Juliusza Słowackiego do kraju.
Ważnym wydarzeniem był zakup aparatu radiowego typu „Marconi”. 10.X.1935r. odbyła się skromna uroczystość nadania pierwszej audycji.
W czasie okupacji, w 1944r. odbyły się dwie duże imprezy: 11 listopada i 4 grudnia – święto książki polskiej.
W 1945r. uroczyście obchodzono dni 1 maja i 3maja. W dniach tych odbyły się uroczyste akademie dla dzieci szkolnych i ludności starszej. W czasie ferii Bożego Narodzenia młodzież szkolna odegrała „Jasełka”. Dochód z przedstawienia przeznaczono na zakup książek do biblioteki szkolnej.
Od wielu lat w pierwszych miesiącach nauki odbywa się Święto Szkoły i Ślubowanie klasy I., w ostatnich dniach roku szkolnego żegnani są absolwenci. Ponadto odbywają się uroczystości i imprezy z okazji Dnia Nauczyciela, Dnia Babci i Dziadka, Dnia Kobiet, Dnia Matki, Dnia Dziecka.
W czasach PRL-u świętowano również Dzień Ludowego Wojska Polskiego, Rocznicę Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej, XXX – lecie PRL.
Uczniowie szkoły podstawowej w Motyczu niejednokrotnie swymi występami artystycznymi uświetniali uroczystości gminne – 50- lecie OSP w Motyczu, Dni Miejscowości(w 1977 r.), Dożynki Gminne.
Gdy nauczanie religii wróciło do szkół, w szkole odbywają się liczne uroczystości religijne. W październiku pamiętamy o wyborze papieża Polaka na Stolicę Piotrową. Wiele wzruszeń i emocji towarzyszyło dzieciom kl. II i III, które w 2003 r. z okazji 25 – lecia pontyfikatu Jana Pawła II napisały listy z życzeniami do Ojca Świętego i otrzymały odpowiedź z Watykanu.
Co roku społeczność uczniowska, księża, dyrektor, nauczyciele i pracownicy szkoły gromadzą się na wspólnym kolędowaniu, dzielą się opłatkiem przed Świętami Bożego Narodzenia.
Przygotowywane są również uroczyste akademie z okazji Świąt Wielkanocnych, które ukazują uczniom chrześcijański sens życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa oraz wprowadzają w nastrój Triduum Paschalnego i Świąt Zmartwychwstania.
Tradycją kultywowaną do dziś jest „Dzień Seniora” – spotkanie opłatkowe ludzi starszych, mieszkańców Motycza. Po raz pierwszy odbył się on 15 lutego 2000 r. Organizatorem spotkania był ksiądz Józef Dmochowski oraz Legion Maryjny, Akcja Katolicka, Rada Sołecka oraz dyrektor szkoły p. Jadwiga Młynarska. W spotkaniu wzięło udział 60 osób. Przybył również starosta Jan Łopata. Część artystyczną wykonali uczniowie, wystąpił także poeta ludowy, mieszkaniec Motycza – Czesław Maj. Dzień ten był wspaniałym przeżyciem dla ludzi starszych.
Wielkim świętem było nadanie szkole imienia Wincentego Witosa i wręczenie sztandaru. W uroczystości, która odbyła się 18.VI. 2000r. uczestniczyło wielu znamienitych gości: abp. Bolesław Pylak, ks. Józef Dmochowski, ks. prof. Henryk Misztal, poseł Lesław Podkański, poseł Zdzisław Podkański, parlamentarzyści AWS: Teresa Liszcz, Stanisław Gogacz, Jacek Szczot, starosta lubelski Jan Łopata, wójt gminy Konopnica Hieronim Gołofit, radny Andrzej Duda.
W szkole odbywa się wiele imprez mniej poważnych: Dzień Chłopaka, Andrzejki, Zabawa Choinkowa, Dzień wiosny.
Od 1931 r. organizowane są wycieczki. Pierwsza, niezwykle emocjonująca, to wyjazd do Lublina, podczas którego dzieci zwiedziły miasto i były w kinie. W kolejnych latach uczniowie wyjeżdżają do Warszawy, Zakopanego, Krakowa, Zamościa. Niejednokrotnie organizowane były wycieczki do Czarnolasu. W 1999 r. uczniowie byli na wycieczce w Wierzchosławicach, rodzinnej wsi Wincentego Witosa.
W szkole działają różne organizacje, głównie uczniowskie. Z początkiem roku szkolnego 1931/32 została założona spółdzielnia uczniowska, na którą dzieci składały, tytułem udziałów po 50 gr. W 1933r. utworzono bibliotekę dla młodzieży pozaszkolnej. Utworzono orkiestrę. W 1934 r. powstało szkolne koło Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (opiekun – A. Suprynowski). Istniał również oddział Związku Strzeleckiego. Od listopada 1936r. do kwietnia 1937 prowadzone były dwie świetlice młodzieży pozaszkolnej – jedna Koło Byłych Wychowanków, druga międzyorganizacyjna i młodzieży niezorganizowanej. W 1950 r. wprowadzono Samorząd Szkolny. Ponadto działały: Związek Harcerstwa Polskiego, Szkolne Koło PCK, Liga Ochrony Przyrody.
Czas pozalekcyjny uczniowie spędzają uczestnicząc w zajęciach kółek zainteresowań. Na przestrzeni lat funkcjonowało w szkole wiele kółek zainteresowań: kółko matematyczne, kółko polonistyczne, przyrodnicze, plastyczne, historyczne, geograficzne, teatralne, SKS.
Szczególnie bogata oferta zajęć pozalekcyjnych była w czasie realizacji projektu „Szkoła dla Ciebie”. Szkoła podstawowa w Motyczu otrzymała dotację ze środków unijnych na realizację programu rozwoju „Nasze szkolne wędrówki muzyczne”. Utworzono wówczas wiele artystycznych kół zainteresowań oraz zespoły wyrównywania wiedzy. Dzięki dotacjom unijnym zakupiono stroje ludowe krakowskie i nowe instrumenty dla orkiestry. Uczniowie uczestniczyli też w finansowanych ze środków europejskich wycieczkach: „Szlakiem Trzech Kultur” do Włodawy, „Szlakiem Powstańców Warszawy” do stolicy oraz do Lublina, gdzie obejrzeli spektakl baletowy „Od menueta do jazzu”. Wiele z kół zainteresowań funkcjonuje do dziś. Chlubą naszej szkoły jest Zespół Tańca Ludowego „Motycz” i Dziecięca Orkiestra Dęta.
Zespół tańca istnieje od 2000 r. Prowadzi go p. Irena Śliwińska. Zespół przyczynia się do kultywowania tradycji ludowej poprzez rozpowszechnianie tańców i obrzędów regionalnych. Tancerze biorą udział w wojewódzkich spotkaniach folklorystycznych w Lublinie, w Wojewódzkim Przeglądzie Artystycznym Zespołów tańca Ludowego we Włodawie. Zespół swoimi występami wzbogaca uroczystości szkolne i gminne ( „Dzień Seniora”, „Dożynki”, „Gminne Święto Ludowe”).
Dziecięca Orkiestra Dęta przy Szkole Podstawowej im. Wincentego Witosa w Motyczu powstała w 1999 r. Dyrygentem jest p. Anton Szaszkow, opiekunem p. Jadwiga Młynarska. Orkiestra liczy ok. 30 osób. Grają w niej uczniowie naszej szkoły, ale również absolwenci – gimnazjaliści i licealiści, którym trudno rozstać się z orkiestrą. Orkiestra koncertuje podczas uroczystości szkolnych, gminnych, w kraju i za granicą. Dziecięca Orkiestra Dęta z Motycza zagrała na uroczystości podsumowania konkursów przedmiotowych w województwie lubelskim, występowała w Wąwolnicy, gdzie obchodzono 90 – lecie OSP, prezentowała się na koncercie „Dzieci – Dzieciom”, promującym utalentowane dzieci i młodzież Lubelszczyzny”. Wysoko oceniany jest kunszt artystyczny wykonywanego programu. Orkiestra ma bogaty repertuar, prezentuje utwory rozrywkowe, patriotyczne, religijne i ludowe.